Dale på slutten av 1800-talet. Først i 1902 fekk bygda telefonsamband med omverda.

Dale

Med unntak av den såkalla «fiskeritelegrafen» som vart bygd til Florø i 1861 (sjå Fiskeritelegrafen varsla sild), og nokre år seinare til Kalvåg og andre fiskevær ikring, så låg dei ytre distrikta i Sogn og Fjordane mange år etter dei indre fjordbygdene i utbygging av telegraf og telefon.

Dette hadde samanheng med at dei inste bygdene i Sogn drog fordeler av at ei av landets første telegrafliner, Bergen-Oslo, vart bygd gjennom Lærdal-Aurland alt i 1858, og bygdene langs lina hengde seg på. Dessutan låg viktige embetsgardar og militære eksersisplassar i eit belte nord-sør i midtre del av fylket, og desse punkta vart prioriterte i neste omgang av telegrafutbygginga.

Elles vart mange lokale telefonnett i dei indre fjordstroka bygde av private telefonselskap som seinare overlet installasjonane til det statlege telegrafverket. Det var først då det vart bygd rikstelefonline til Førde i 1902 at Dale og bygdene ikring vart kopla til telefonnettet. Dette skjedde samstundes i Bygstad. Dale vart automatisert i 1983.

Dalstunet i 1914, med bokhandelen til Skaar, Sørebø-butikken og Grøvlen-butikken. Foto: K. Knudsen. ©Knudsen-samlingen, UBB.

Leitet

fekk rikstelefon i 1903.

Straumsnes

fekk rikstelefon i 1903.

Flekke

fekk rikstelefon i 1903.

Skår

ved Bygdavågen (Folkestad) fekk rikstelefon i 1914. Denne lina kom sørafrå Lifjorden og Sørbøvåg.

Loneland

fekk rikstelefon i 1919.

Guddal

fekk rikstelefon i 1920. Stasjonen vart lagd ned i 1972.

Heggheim

fekk rikstelefon i 1920.

Hovlandsdal

fekk rikstelefon i 1920.

Fure

fekk rikstelefon i 1922 og vart automatisert i 1983.

Gjølanger

fekk rikstelefon i 1922.

Halsnes

fekk rikstelefon i 1922.