mjødurt

Mjødurt høyrer heime i Europa og nordlege område i Asia. Ho veks på fuktige stader i heile Noreg, heilt opp til snaufjellet. Mjødurt kan på grunn av dei underjordiske greinete stenglane danne store samanhengande bestandar som dekkjer marka heilt. Planten er ikkje giftig, men bortsett frå dei unge blada blir han vald bort av dyra.

Mjødurt smaker godt saman med bær og frukt, og kan brukast i fruktkompott, syltetøy og gelé́. Ho kan også nyttast til å setja smak på eddik og fruktdrikker.

Urta har vorte brukt til å krydre mjød, øl, brennevin og vin. Derav namnet mjødurt.

Mjødurt inneheld mykje C-vitamin.

Bruken av mjødurt som medisin- og duftplante har ein lang tradisjon i Norden. Planterestar har vorte funne i graver frå så langt tilbake som bronsealderen. I mellomalderen var mjødurt ei populær strøurt. Strøurter var mykje brukt i kyrkjer og heimar, spesielt i samband med bryllaup og gravferder. Dei vart strødde utover golva både for å få ei behageleg lukt inne og for å halde utøy borte. Planten blir også brukt i potpurri.

Innan folkemedisinen har mjødurt vorte brukt mot mellom anna hovudverk, kvalme, feber og krampar.

• rosefamilien
• mjødurtslekta
• systematikk i biologi