Pronomen
Pronomen
Pronomen, ordklasse. Ordet «pronomen» har latinsk opphav og tyder «i staden for nomen».
Verb
Verb, ordklasse som mellom anna inneheld ord for handlingar og hendingar. Eit verb kan òg uttrykkje ein aktivitet eller og ein tilstand. Verba blir bøygde i tid, slik at dei kan uttrykkje fortid, notid eller framtid.
Substantiv
Substantiv, namn på personar, stader, gjenstandar eller fenomen (abstrakte omgrep). Dette er den største ordklassa i norsk, og ho blir stadig utvida med nye ord
Ablativ
Ablativ, fråstadskasus.
Les meir om AblativAdverbial
Akkusativ
Akkusativ, kasuset til objektet i ei setning.
Les meir om AkkusativArtikkel
Artikkel (av latin articulus, ’ledd’), omgrep som kan tyde fleire ting.
Les meir om ArtikkelDativ
Dativ, kasuset til det indirekte objektet.
Les meir om DativDualis
Dualis eller total, i grammatisk form av et ord som viser at ordet viser til to individ.
Les meir om DualisDurativ
Særnamn
Særnamn eller eigennamn, substantiv som skildrar éin enkelt person, ting, stad og så vidare.
Les meir om SærnamnSamnamn
Samnamn eller fellesnamn, substantiv som skildrar ein klasse (ei gruppe) av personar, ting, stader og så vidare – til dømes gut og kjøt.
Les meir om SamnamnFinitt form
Finitt form, form av verbet som kan opptre åleine som verbal i ei setning.
Les meir om Finitt formFuturum
Futurum, framtidsforma av verbet.
Les meir om FuturumGerundium
Gerundium, substantivisk form av verbet, med ein funksjon som er lik infinitiv eller verbalsubstantiv.
Les meir om GerundiumGerundiv
Historisk presens
Historisk presens, presens (notid) av verb brukt om hendingar i fortida, i staden for å bruke preteritum (fortid) som normalt.
Les meir om Historisk presensImperativ
Imperfektum
Imperfektum (av latin, eigentleg ’ufullenda’), omgrep som i språkvitskapen blir brukt om dei formene av verbet som skildrar ikkje avslutta fortid i romanske språk.
Les meir om ImperfektumInfinitiv
Intransitivt
Intransitivt, ein eigenskap ved eit verb som gjer at det ikkje treng noko objekt.
Les meir om IntransitivtIterativ
Konjunktiv
Konjunktiv (nokre gonger kalla subjunktiv), former av verbet som skildrar det irreelle, ikkje-faktiske, det moglege eller tenkte eller det ønskte.
Les meir om KonjunktivLokativ
Lokativ (av latin locus, ’stad’), påstadskasus.
Les meir om LokativModalitet
Modalitet (av latin modus, ’måte’), ein semantisk kategori i språkvitskapen som på ulike vis uttrykkjer at noko er mogleg eller nødvendig.
Les meir om ModalitetModalverb
Modalverb, verb som uttrykkjer modalitet.
Les meir om ModalverbModus
Nomen
Tidlegare nytta ein nomen berre om substantiv, no er nomen ei samlenemning på fleire ordklasser.
Les meir om NomenNøytrum
Nøytrum (av latin), omgrep i språkvitskapen for inkjekjønn.
Les meir om NøytrumOnomatopoetikon
Onomatopoetikon eller onomatopoetikum (av gresk onoma, ’namn’, og poiein, ’gjere, lage’), lydhermande ord, altså ord som i det lydlege etterliknar det dei uttrykkjer (buldre, gurgle, mjaue, suse osv.).
Les meir om OnomatopoetikonOptativ
Optativ, verbalform som uttrykkjer ønske.
Les meir om OptativOrdstamme
Parentes
Parentes (gresk), innskot av ord eller setningar, sidekommentar.
Les meir om ParentesPartisipp
Partisipp (av latin), adjektivisk form av verbet.
Les meir om PartisippPlurale tantum
Plurale tantum (latin), nemning på ord som berre opptrer i fleirtal, til dømes meslingar eller engelsk scissors, ’saks’.
Les meir om Plurale tantumPluralis
Pluralis (latin), fleirtal.
Les meir om PluralisPredikativ
Predikativ, setningsledd som kongruerer (samsvarar) med subjektet eller objektet i tal og eventuelt kjønn og kasus.
Les meir om PredikativPresens
Presens, verbform som viser til ei handling som skjer i notid, altså i taleaugeblinken, til dømes syng, ler, dansar
Les meir om PresensPreteritum
Pronomen
Pronomen (latin, ’i staden for nomen’), ord som kan stå i staden for eit substantiv eller adjektiv som er nemnt tidlegare eller er kjent på ein annan måte.
Les meir om PronomenSingularis
Singularis (latin), grammatisk omgrep som tyder eintal.
Les meir om SingularisValens
Valens (via fransk valence av latin valere, ’vere verdt’), omgrep i språkvitskapen for kor mange og kva slags ledd eit ord knyt til seg i ei setning.
Les meir om ValensVokativ