Bondeungdomslaga var eit svar på den sterke urbaniseringa frå slutten av 1800-talet. Det første vart skipa 15. oktober 1899 i Oslo. Drivkraft bak skipinga og formann fram til 1916 var Klaus Sletten. Bondeungdomslaget i Oslo var eit førebilete for lagsskipingar ei rekkje stader. Fram til 1940-åra vart det skipa minst 26 lag innanfor norskdomsrørsla med «bondeungdomslag» i namnet. Bondeungdomslaga har gjerne vore medlemslag både i Noregs Ungdomslag og Noregs Mållag.

Laga retta seg mot innflyttarar frå bygdene, slik namnet ber bod om. Hovudføremålet var å danne miljø som gjorde det mogleg for dei å halde på bygdekulturen og heimemålet i byen. Det har variert frå lag til lag kor mykje dei har arbeidd for målsaka i byane, og den viktigaste fellesnemnaren er folkeopplysningsarbeid og kulturaktivitetar som folkedans, folkemusikk og amatørteater, til ein viss grad òg idrett. Laga i dei største byane hadde på det meste mange hundre medlemer.

Det mest synlege uttrykket for aktiviteten har vore ei omfattande forretningsdrift («lagsbruk»), særleg kafear (kaffistover) og hotell (bondeheimar). I lag med mållag i byar og tettstader var bondeungdomslaga sentrale i å byggje opp dei over 200 lagsbruka som fanst i norskdomsrørsla. Desse føretaka har vore ei viktig finansieringskjelde for målrørsla og ungdomslagsrørsla og er i dag organiserte i Norske kulturbygg.

Skilnaden har i praksis vore liten mellom «bondeungdomslag» og andre lag i byane som har kalla seg «ungdomslag» eller «mållag». Somme av medlemslaga innanfor Norges bygdeungdomslag har òg kalla seg «bondeungdomslag».

Sven Moren og Edvard Os: Den frilynde ungdomsrørsla. Norigs ungdomslag i 25 år. Oslo 1921